Enüretiklerin % 80 ‘inde ek bir üriner patoloji saptanmaz. Bunlar monosemptomatik enürezis olarak tanı almaktadırlar. Bu grup enürezisin yanı sıra acil işeme hissi, artmış idrar sıklığı veya inkontinans gibi gündüz semptomları olan çocuklarda ayrılmalıdır. 

Monosemptomatk enüreziste tek ve en  önemli  ürodinamik  gözlem  azalmış mesane kapasitesidir. Bu azalma anatomik değil fonksiyoneldir. Monosemptomatik enüreziste mesane instabilitesi normal kişilere göre daha yüksek oranda görülmez. Enüretiklerin çoğunda instabil kasılmalar yatak ıslatması nedeni değildir. Aninhibe kasılmaları yok etmeye yönelik tedaviler genellikle etkisizdir. Enüretiklerin uyku paterni normal çocuklardan farklı değil. Ne uyanma hastalığı ne de derin uyuma sonucu olan yatak ıslatması yok. Enürezis Santral Sinir Sistemi gelişiminde bir gecikmeyle ilişkili olduğu fikri daha populerdir.

AVP devirsel ritm yokluğu gerçek bir patofizyolojik olaydan ziyade gelişimdeki normal bir gecikmenin göstergesidir. AVP ‘in devirsel ritmi zamanla olgunlaştığı görülmüştür.  Üriner konrolün sağlanması çocuğun genel gelişiminin integral bir parçasıdır. Enürezis çoğu zaman gelişimdeki bir gecikmeyi yansıtıyor ve gelişimsel gecikme izole değildir. Ancak olgunlaşma zamanla olacak ve enüresiz kendiliğinden kesilecektir.

Enürezis kalıtımsaldır. Anne ve baba enüretikse büyük bir ihtimalle (%77) bunların çocuklarıda enüretik olacaktır. 

Antikolinerjik ajanların mesanenin fonksiyonel kapasitesini artırmasına rağmen enüreziste çokta etkili değiller.Ancak antikolinerjikler gündüz ve gece ıslatması olan ve kanıtlanmış mesane instabilitesi olan hastaların tedavisinde çok etkililer.

Davranışsal Tedavi